12 Μαρ Αιμορροΐδες συνοδευόμενες από αίμα και τρόποι για την αντιμετώπιση αυτών
Παρά την κοινή αντίληψη, οι αιμορροΐδες δεν αποτελούν σε κάθε περίπτωση κάτι παθολογικό. Αντιθέτως, αποτελούν ένα πλέγμα αγγείων εντός του ορθοπρωκτικού σωλήνα, ρόλος των οποίων είναι η αιμάτωση της πρωκτικής περιοχής και η ενίσχυση της εγκράτειας. Κάθε φορά που ασκείται πίεση στους αιμορροϊδικούς ιστούς, όπως κατά τη διάρκεια των κενώσεων, παρατηρείται διόγκωση αυτών. Στις περισσότερες περιπτώσεις βέβαια θα επιστρέψουν στην αρχική τους κατάσταση αφού η πίεση σταματήσει να υφίσταται. Ωστόσο, όταν ασκείται υπερβολική ή παρατεταμένη πίεση, οι αιμορροΐδες είναι πολύ πιθανό να διογκωθούν και να προκαλέσουν συμπτώματα. Σε αυτή την περίπτωση η κατάσταση ονομάζεται αιμορροϊδική νόσος ή αιμορροϊδοπάθεια, ενώ εμφανίζονται συμπτώματα όπως δυσφορία, πόνος, κνησμός και αιμορραγία. Οι αιμορροΐδες που συνοδεύονται από αίμα αποτελούν αρκετά κοινό φαινόμενο που απαιτεί στοχευμένη αντιμετώπιση προκειμένου να προληφθούν πρόσθετα προβλήματα ή τυχόν επιπλοκές.
Τι είναι οι αιμορροΐδες και γιατί αιμορραγούν;
Οι αιμορροΐδες είναι διογκωμένα αιμοφόρα αγγεία στην περιοχή του πρωκτού και του ορθού. Διακρίνονται σε εσωτερικές (βρίσκονται στο εσωτερικό του πρωκτικού σωλήνα ή στο κάτω μέρος του ορθού) και εξωτερικές (εντοπίζονται έξω από τον πρωκτικό σωλήνα). Οι εσωτερικές αιμορροΐδες μπορεί να προκαλέσουν αιμορραγία, ιδιαίτερα κατά την αφόδευση, ενώ οι εξωτερικές μπορεί να προκαλέσουν έντονο πόνο και πρήξιμο. Η αιμορραγία εμφανίζεται συνήθως όταν οι αιμορροΐδες ερεθίζονται λόγω αυξημένης πίεσης στα αγγεία και είναι γενικά ανώδυνη. Οι ασθενείς με εσωτερικές αιμορροΐδες συνήθως παρατηρούν την ύπαρξη έντονου κόκκινου αίματος στη λεκάνη ή το χαρτί τουαλέτας.
Οι εξωτερικές αιμορροΐδες από την άλλη πλευρά είναι πιο πιθανό να είναι επώδυνες αλλά λιγότερο πιθανό να προκαλέσουν αιμορραγία. Ωστόσο, μπορεί να εμφανιστεί αιμορραγία σε περίπτωση που σχηματιστεί μια θρομβωμένη αιμορροΐδα. Ο τύπος αυτός εξωτερικών αιμορροΐδων που προκαλείται όταν σχηματίζεται ένας θρόμβος αίματος ο οποίος αποφράσσει μια φλέβα μέσα ή γύρω από τον πρωκτικό σωλήνα. Όταν αυτές οι αιμορροΐδες αιμορραγούν, το αίμα είναι συνήθως πιο σκούρο επειδή έχει προηγουμένως συγκεντρωθεί και οξειδωθεί. Σε κάθε περίπτωση, όταν οι αιμορροΐδες συνοδεύονται από αίμα θα πρέπει να εφαρμοστούν τα κατάλληλα μέτρα για την αντιμετώπιση αυτών.
Αιμορροΐδες με αίμα και μέτρα για συντηρητική αντιμετώπιση
Προκειμένου οι αιμορροΐδες που συνοδεύονται από αίμα να λάβουν στοχευμένη αντιμετώπιση είναι σημαντικό να εφαρμοστούν τα κατάλληλα συντηρητικά μέτρα. Η συντηρητική διαχείριση της συμπτωματολογίας ξεκινά με αλλαγές στη διατροφή και τις καθημερινές συνήθειες. Μια διατροφή πλούσια σε φυτικές ίνες, που περιλαμβάνει πολλά φρούτα, λαχανικά και προϊόντα ολικής άλεσης, συμβάλλει στη ρύθμιση της εντερικής λειτουργίας και μειώνει την πίεση στο ορθό κατά τη διάρκεια των κενώσεων. Παράλληλα, η κατανάλωση άφθονου νερού και η τακτική άσκηση προλαμβάνουν τη δυσκοιλιότητα, η οποία αποτελεί έναν από τους βασικούς παράγοντες που επιδεινώνουν τις αιμορροΐδες. Για τη διαχείριση του προβλήματος συνιστάται επίσης η αποφυγή χρήσης χαρτιού τουαλέτας και το έντονο σκούπισμα της περιοχής. Τα υγρά μαντηλάκια καθαρισμού ή η πλύση με ήπιο σαπούνι και χλιαρό νερό λειτουργούν σαφώς πιο ευεργετικά. Οι ασθενείς ενθαρρύνονται επίσης να μην παραμένουν για πολλή ώρα καθιστοί στην τουαλέτα, να μην αναβάλλουν την κένωση αλλά και να ολοκληρώνουν τη διαδικασία σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Παράλληλα, η επιλογή άνετων εσωρούχων και η αποφυγή στενών παντελονιών που ενδέχεται να τρίβονται πάνω στην περιοχή και να προκαλούν πρόσθετο ερεθισμό μπορεί να προσφέρει πρόσθετη ανακούφιση. Οι ασθενείς καλούνται επίσης να αναστείλουν την άρση βαρέων αντικειμένων για πιο μετά, όταν τα συμπτώματα θα έχουν υποχωρήσει. Τέλος, μη συνταγογραφούμενα σκευάσματα, όπως κρέμες με υδροκορτιζόνη και τοπικά αναισθητικά, ανακουφίζουν από τον κνησμό και τη φλεγμονή. Εάν το πρόβλημα επιμένει, συνήθως έχει ένδειξη η χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής.
Σύγχρονες επιλογές πιο επεμβατικής αντιμετώπισης
Πλέον, η χειρουργική αντιμετώπιση των αιμορροΐδων έχει εξελιχθεί σε τέτοιο βαθμό, όπου καθίσταται εφικτή η πλήρης εξάχνωση του προβλήματος με ελάχιστα επεμβατικό τρόπο. Οι σύγχρονες, ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές μιμούνται τη δράση του νυστεριού, χωρίς να συνεπάγονται μακρά αποθεραπεία και έντονη δυσφορία. Στις τεχνικές αυτές συγκαταλέγονται η θεραπεία αιμορροΐδων με υπερήχους (τεχνική HAL) και η αιμορροϊδοπλαστική με laser (τεχνική LHP). Η απολίνωση αιμορροϊδικών αγγείων με τη χρήση υπερήχων (τεχνική HAL) αποτελεί εξαιρετική επιλογή εάν ο ασθενής πάσχει από αιμορροΐδες με αίμα και επιθυμεί άμεση και στοχευμένη αντιμετώπιση. Πρόκειται για μία από τις πλέον σύγχρονες και ανώδυνες τεχνικές αντιμετώπισης των αιμορροΐδων, κατά την οποία ένα ειδικό πρωκτοσκόπιο με ενσωματωμένο υπέρηχο Doppler εντοπίζει τις αιμορροϊδικές αρτηρίες. Αφού εντοπιστούν, απολινώνονται με ειδικά ράμματα, διακόπτοντας έτσι τη ροή του αίματος προς τις αιμορροΐδες. Εφόσον η αιμάτωση διακόπτεται, οι αιμορροΐδες συρρικνώνονται και τελικά ατροφούν. Πρόκειται για τεχνική που συνεπάγεται σχεδόν μηδαμινό πόνο και ταχύτερη ανάρρωση.
Μια άλλη σύγχρονη προσέγγιση είναι η αιμορροϊδοπλαστική με τη χρήση laser. Η διαδικασία εκτελείται υπό τοπική ή γενική αναισθησία μέσω μικρής παρακέντησης. Χρησιμοποιείται μια ειδική ίνα laser που εκπέμπει θερμική ενέργεια κυκλικά εντός των αιμορροΐδων. Αυτή η ενέργεια προκαλεί ελεγχόμενη συρρίκνωση των αιμορροΐδων, ενώ ταυτόχρονα διατηρείται ανέπαφος ο βλεννογόνος και ο σφιγκτήρας του πρωκτού.
Γενικότερα, ακόμα και οι αιμορροΐδες που συνοδεύονται από αρκετό αίμα μπορούν να λάβουν στοχευμένη και οριστική αντιμετώπιση. Δε χρειάζεται κανένας ασθενής να υποφέρει στην καθημερινότητά του και να αντιμετωπίζει καθημερινά τα έντονα και επίμονα συμπτώματα που προκαλεί η αιμορροϊδοπάθεια. Η έγκαιρη αναζήτηση της κατάλληλης λύσης μπορεί να προλάβει όχι μόνο δυσάρεστα συμβάντα αλλά και αρκετές επιπλοκές. Ο Γενικός Χειρουργός στον Πειραιά Δρ. Γεώργιος Γεωργίου αντιμετωπίζει κάθε περιστατικό αιμορροϊδικής νόσου με την εφαρμογή ενός απόλυτα εξατομικευμένου θεραπευτικού σχεδίου το οποίο διαμορφώνεται ανάλογα με το στάδιο και την κλινική εικόνα της πάθησης.